⒈ 駕著風(fēng),乘風(fēng)。
⒉ 形容高峻。
引唐 周繇 《白石潭秋霽作》詩(shī):“陵風(fēng)舴艋謳啞去,山水鸕鷀薄泊飛。”
引南朝 梁 沉約 《登玄暢樓》詩(shī):“中有陵風(fēng)榭,迴望川之陰?!?/span>